Dinsdagboek: mei 2001

Dinsdag 29 mei 2001

Zoals gebruikelijk om 10 uur fractievergadering. Belangrijkste gesprekspunt: Tara Oedayraj Singh Varma stapt vanwege haar ziekte op als Tweede Kamerlid. Zij heeft op de valreep nog een strontkar over zich heen gekregen. Financiële malversaties, toezeggingen van subsidiegelden die ze niet waar zou kunnen maken. Pijnlijke beschuldigingen. Ik ben ervan overtuigd dat ze te goeder trouw heeft gehandeld, maar weet tegelijkertijd dat ze van financieel beheer weinig kaas heeft gegeten. Haar afscheidsbrief is vanmiddag in de Tweede Kamer voorgelezen en volgens mensen die er bij waren was het een ontroerende gebeurtenis. Tom Pitstra, nu nog collega-senator, volgt haar op. Uiteraard met gemengde gevoelen want de omstandigheden waaronder zijn niet prettig. Tom wordt natuurlijk ook opgevolgd: door Sam Pormes. Verder een groot aantal kleinere onderwerpen in de fractie besproken. Om half twaalf word ik uit de vergadering gepiept: mijn schoonouders staan bij de balie, ze komen eens een kijkje nemen in deze chambre de réflexion. Ik laat ze de klassieke, traditioneel ingerichte ruimten zien, zoals de Hall, de koffiekamer, de vergaderzaal en de fractiekamer van GroenLinks, die naar Johan de Witt is genoemd. Toepasselijk dat GroenLinks die kamer heeft: de Witt was raadspensionaris van de Republiek der Nederlanden en tegenstander van de macht van de Oranjes. In 1672 werd hij door oranjeklanten op beestachtige wijze vermoord. De tijden zijn veranderd: het is onwaarschijnlijk dat de republikeinen uit onze fractie hetzelfde lot zijn beschoren.

's Middag het debat over het Europabrede kaderverdrag bescherming nationale minderheden. Het verloopt zoals voorspeld. CDA, VVD en SGP/ChristenUnie geven volop tegengas. Vooral het feit dat de doelgroepen uit het Nederlandse minderhedenbeleid ook tot 'nationale minderheid' worden gerekend is hen een doorn in het oog. PvdA, D66 en GroenLinks steunen het verdrag en zien het als een belangrijke stap voorwaarts om met name andere Europese landen te bewegen tot een humaan minderhedenbeleid. Maar de tegenstanders vormen een ruime meerderheid. Minister Van Boxtel wil voorkomen dat het verdrag wordt weggestemd. Daarmee zou Nederland zich verschrikkelijk blameren in Europa. Na een korte reactie, waarin hij CDA enVVD kapittelt, stelt hij voor de behandeling op te schorten. Hij wil overleg met het kabinet. Dat voorstel wordt aangenomen. Door deze snelle -voorlopige- afloop kan ik nog snel naar de vergadering van de speciale commissie die de toestemmingswet voorbereidt van het huwelijk tussen Willem-Alexander en Maxima. De verenigde vergadering van Eerste en Tweede Kamer beslist over deze toestemmingswet en dus zitten er in die commissie van alle grotere fracties een Eerste- en een Tweede Kamerlid. Ik doe de commissie samen met Femke Halsema. De datum wordt vastgesteld waarop de schriftelijke inbreng moet worden ingeleverd door de fracties. Volgende week zullen we ons beraden op een serie pittige vragen.

Voor mijn bijdrage in het debat: ga naar Kaderverdrag Minderheden

Dinsdag 22 mei 2001

Dit dinsdagboek wordt hopelijk geen eindeloze litanie van de lijdende reiziger. Geen treinen op het traject Amsterdam-Leiden. Om in Den Haag te komen gaat de reis via Utrecht. Hier overstappen op een bomvolle trein naar Den Haag. Ik pas er nog net in, sta half op de treeplank en met de neus tegen het raam gedrukt zie ik het Groene Hart in volle glorie voorbij trekken. Ik kom om vijf over elf aan op Den Haag Centraal, vijf kwartier vertraging. De fractie was zo vriendelijk te wachten, ik verzorg dan ook het enige echte bespreekpunt: het kaderverdrag nationale minderheden, dat volgende week in de Kamer aan de orde is. Dit kaderverdrag is een juridisch bindend multilateraal instrument dat nationale minderheden moet beschermen. Individuen kunnen er geen rechten aan ontlenen, staten verplichten zich met ondertekening van dit verdrag om hun nationale wetgeving te stroomlijnen met de beginselen en doelstellingen van het kaderverdrag. (zoals gelijke behandeling, non-discriminatie, verdraagzaamheid en dialoog tussen culturen, vrijheid van meningsuiting e.d., recht op eigen instellingen, erkenning minderheidstalen en een verbod op gedwongen assimilatie).

Terug, wederom via Utrecht naar Amsterdam. Weer een uur vertraging. In Utrecht haal ik bij het loket een 'Geld terug bij vertraging'-formulier. Ze zullen het weten bij de NS!

Dinsdag 15 mei 2001

De eerste vergaderdag sinds drie weken. Zoals meestal eerst een fractievergadering, die om 10 uur begint. In de trein zitten we zoals meestal bij elkaar: de Amsterdamse cel van de GroenLinks-fractie: Bob van Schijndel, Jos van der Lans en ik; deze keer bijgestaan door CDA-Tweede Kamerlid Joop Wijn. De rabiate, homohaterige uitspraken van de Rotterdamse Imam worden uiteraard besproken. De meningen verschillen. Van 'terugsturen' tot 'laat die man zeggen wat hij wil'. Dat laatste vind ik. De discussie die is ontstaan kan louterend werken. Islamieten die met elkaar in de clinch gaan over de interpretatie van de Koran. Afkeurende reacties van migrantenorganisaties. Berichten over homoseksuele contacten onder Marokkaanse jongeren voor het huwelijk. Vergelijkingen met andere godsdienst-fundamentalisten, zoals sommige protestantse en katholieke stromingen in Nederland. Het is aan de rechter om te bepalen of de grondwettelijke vrijheid van meningsuiting in conflict raakt met de anti-discriminatiewetgeving.

De fractievergadering verloopt zoals meestal 'smooth'. Opnieuw discussie over de Imam. Daarna om 12 uur een bijeenkomst, want Eerste Kamervoorzitter Korthals Altes wordt 70 jaar. Koffie, gebak en toespraken. Ik moet er om grinniken. Een vederlichte vorm van persoonsverheerlijking. De toespraak van ondervoorzitter Boorsma lijkt wel een necrologie. Als de plenaire vergadering begint blijkt dat niet helemaal ten onrechte. Als ingekomen stuk leest voorzitter Korthals Altes een brief van zichzelf voor, waarin hij bedankt voor het voorzitterschap van de Eerste Kamer per oktober a.s. Komt niet als een verrassing, want het CDA en VVD hebben afgesproken dat na de helft van de periode een CDA'er Korthals Altes als voorzitter opvolgt. Een echte necrologie wordt er overigens ook uitgesproken. Barend Biesheuvel is overleden en zoals bij elk (ex) Eerste Kamerlid of (ex) minister die heen gaat, houdt de voorzitter een toespraak waarin het leven van de man of vrouw in enkele pennenstreken wordt geschetst en eigenschappen en betekenis tegen het licht worden gehouden. Als het om een minister spreekt minister-president Kok ook. Waarom deze twee verhalen nooit worden afgestemd is me een raadsel, want de levensloop van 'Mooie Barend' gaat zo twee keer de vergaderzaal rond. De laatste, echte 'mannenbroeder' krijgt postuum alle lof toegezwaaid.

Dan is er een commissie Binnenlandse Zaken. Commissievergaderingen van de Eerste Kamer gaan louter over de procedure en zijn snel weer afgelopen. Hoewel in de procedure natuurlijk ook een politiek spel kan zitten. Zoals het eindeloos proberen aan te houden van een wetsvoorstel dat onwelgevallig is. Dat kan door als de regering de schriftelijke vragen heeft beantwoord nog een tweede ronde schriftelijke vragen te willen, wat het recht is van elke fractie. Zo krijgen de referendumwet een tweede ronde. Het CDA, geen voorstander van de wet, heeft nog wat te vragen. De vragen over een wet inzake de rechtspositie van politici zijn wel genoegzaam beantwoord, waarna de datum van het plenaire debat wordt geprikt.

Om 17 uur is de bijeenkomst van een werkgroepje van GroenLinks over gemeentelijke herindelingen en de herinrichting van het binnenlands bestuur. Alle niveau's (gemeenteraden, Provinciale Staten, de beide Kamerfracties, het partijbestuur) zijn vertegenwoordigd en er ontstaat een geanimeerde discussie over stadsprovincies, landsdelen, annexaties en gemeenschappelijke regelingen. We komen er niet uit en een nieuwe datum wordt geprikt.

Een snelle hap met zijn vijfen op het terras van een Mexicaans restaurant. Ik verslik me in mijn Nachos als blijkt dat de nieuw te benoemen gemeentesecretaris van Z. diegene is die na een conflict in de jaren 1995/1997 in het Amsterdamse stadsdeel W. , waar ik toen als crisismanager tijdelijk voorzitter van was, min of meer gedwongen was naar een andere baan uit te kijken - en die ook snel vond.

Terug naar Amsterdam. De spoorwegen doen weer hun best de reizigers van zich te vervreemden. Treinen vallen uit, in Haarlem overstappen. Iedereen grijpt naar zijn mobieltje om het thuisfront te verwittigen. Soms lijkt het wel een samenspanning van de geprivatiseerde NS en KPN: elke vertraging doet de gespreksteller op volle toeren draaien.