De agenda van de plenaire vergadering is goed gevuld. Zoals met de ‘Schipholwet’, die de meetbaarheid van de milieurandvoorwaarden regelt. In de voorbereiding van deze wet heeft de gehele kamercommissie zich kritisch opgesteld. Collega Sam Pormes heeft een pittige bijdrage. Netelenbos doet verrassend veel toezeggingen. Voor haar doen stelt ze zich uiterst soepel op. De demissionaire status heeft soms een zalvende invloed op ministers. Niet op minister Vermeend die na de eerste termijn nogal kwaad de vergaderzaal uit loopt. De wet die de banden met Marokko moet bevriezen vanwege de problemen die dit land maakt om Nederlandse speurneuzen in hun kadasters toe te laten (iets wat Nederland overigens ook weigert) is door praktisch alle partijen gefileerd. Mede omdat er net een nieuw verdrag met Marokko door dit land ondertekend is, wat het bevriezen overbodig maakt. Vermeend zag de bui hangen en wil overleg met de regering. Waarschijnlijk horen we er nooit meer iets van. De man maakt zich zo steeds minder populair in de Eerste Kamer, terwijl hij juist de ambitie schijnt te hebben senator te willen worden.

Ik heb één wet te doen: het BTW-compensatiefonds, dat gemeenten (en andere overheden) in staat stelt om in een aantal gevallen BTW terug te krijgen. Het is een nogal technisch wetsvoorstel, maar omdat kleinere gemeenten zeggen benadeeld te worden, heeft het toch wat ‘politieke’ kanten. In een CDA-motie, die ik mede-onderteken, wordt gevraagd deze mogelijke negatieve effecten, mochten ze na verloop van tijd optreden, weg te nemen.

Zie voor mijn bijdrage: BTW-compensatiefonds

Vandaag wapperde enige uren de Palestijnse vlag uit de fractiekamer. Twee weken geleden, na de commotie rondom mevrouw Duisenberg en haar Palestijnse vlag, besloten we om ook een vlag uit het raam te hangen. De Palestijnen hebben immers recht op een eigen, levensvatbare, staat Naast het stoppen –van beide kanten- met het zinloze moorden, is dat de belangrijkste voorwaarde voor een duurzame oplossing van het grote conflict tussen Israël en de Palestijnen.

Het kostte wat tijd zo’n vlag te pakken te krijgen, maar vandaag was het zo ver. Nadat de vlag een uur of vier zijn stille werk had gedaan, kwam iemand van de huishoudelijke dienst de vlag weghalen. Voorbijgangers hadden de vlag opgemerkt, wat natuurlijk ook de bedoeling was, maar iemand had zich er blijkbaar zo aan gestoord dat hij geklaagd had. En aangezien er niets uit het raam van een rijksgebouw mag hangen, moest de vlag weg. Een medewerker van de Kamer vertelde me later dat hij, na een lange fietstocht, zijn bezwete hemd uit het raam had gehangen. Prompt kreeg hij een telefoontje van de Rijksgebouwendienst of hij het weg wilde halen.

Vandaag is er voor mij werk aan de winkel: de wet BIBOB. Gelukkig na de bloedstollende voetbalwedstrijd tussen Italië en Zuid-Korea, die door vele kamerleden wordt gevolgd, inclusief luid gejuich na de goede afloop.

De wet BIBOB is een nieuw instrument dat overheden, met name gemeenten, kunnen gebruiken om te voorkomen dat vergunningen, subsidies en aanbestedingen door de georganiseerde criminaliteit worden gebuikt om criminele activiteiten te faciliteren, zoals bijv. geld wit te wassen. Ik zie tot mijn verrassing dat Freek Salm op de publieke tribune zit. Freek is de man die in Amsterdam een belangrijke rol heeft gespeeld in het bloot leggen van verbanden tussen criminele netwerken en bezit en handel in onroerend goed. Mede op basis van de Amsterdamse ervaringen is deze wet tot stand gekomen. We praten even bij.

Voor mijn bijdrage: zie wet BIBOB.

Mijn vriendin en dochter komen ook langs, want vandaag ben ik jarig. Ziet mijn dochter (9 jaar) ook eens wat die Eerste Kamer (‘die is toch hoger dan de Tweede Kamer?’) inhoudt. Tussen de termijnen door gaan we lekker Italiaans uit eten. Ook collega Cobi Schoondergang is daarbij, die de Wet op de Onderwijsinspectie vandaag 'behandelt'.

De vergadering duurt tot half elf. Ik reis terug naar Amsterdam samen met Theo Besteman, starreporter van het Amsterdams Stadsblad. Hij had toevallig in deze kwaliteits-huis-aan-huiskrant een artikel geschreven over de Javastraat, waarvan een deel van de winkelpanden in handen van criminelen zou zijn. Ik tipte hem dat de wet vandaag zou worden aangenomen, waarna het stadsdeel hier tegen iets kan ondernemen. Hij vond het interessant genoeg om er voor naar Den Haag af te reizen. Zo krijgt het veelal abstracte werk in de senaat af en toe toch een couleur locale.