Dinsdagboek: december 2005

Dinsdag 20 december 2005

De laatste vergaderweek voor het kerstreces en dat betekent meestal een volle agenda, omdat veel wetten nog voor 1 januari voor het nieuwe jaar er door heen gejast moeten worden. Gisteren begon de Kamer al 's middags te vergaderen. Vandaag zijn er twee belangrijke wetsvoorstellen, die ik allebei doe: de afschaffing van het gebruikersdeel van de Onroerend Zaak Belasting en de zogenaamde Rotterdamwet.

‘Gooi geen oude schoenen weg, voor je nieuwe hebt’ zo hield ik CDA en D66 voor in het debat over de afschaffing van het gebruikersdeel van de Onroerend Zaak Belasting (OZB). Door deze afschaffing wordt het belastinggebied van gemeenten drastisch verlaagd, waardoor de autonomie van gemeenten verder gevaar loopt. Alle partijen, behalve de VVD, vonden dit een onwenselijke ontwikkeling. Ze dienden dan ook gezamenlijk een motie in –die uiteraard werd aangenomen- die de regering opdroeg nog tijdens deze kabinetsperiode maatregelen voor te bereiden die tot een herstel van het nu verloren gegane belastinggebied moeten leiden. Maar de regering leek niet erg happig om dit ook echt te gaan doen. Vandaar dat GroenLinks er voor pleitte om pas tot –gedeeltelijke-  afschaffing van de OZB over te gaan, als er tegelijkertijd een andere gemeentelijke belasting voor terug zou komen. Maar helaas. CDA, D66 en ook PvdA stemden met de VVD voor afschaffing, waarmee een onzekere wissel op de toekomst werd getrokken. Klik hier voor mijn inbreng in het debat in eerste termijn.

'Deze wet lost niets op’ hield ik de ministers Pechtold en Dekker voor in het debat over de zogenaamde Rotterdamwet, die grote steden drie nieuwe instrumenten biedt om problemen in achterstandswijken aan te pakken. Eén instrument betitelde GroenLinks als discriminatie, nl. de mogelijkheid om in bepaalde wijken mensen zonder werk geen huisvestingsvergunning te geven. ‘Het is een ongerijmde redenering om kansarmen te discrimineren met het argument dat andere kansarmen daar beter van worden. Kansarmen worden kansrijk door sociaal beleid, goed onderwijs, inkomensnivellering enz., maar niet door uitgespeeld te worden tegen andere kansarmen.’ De wet werd aangenomen met de stemmen van GroenLinks, SP en vier PvdA-senatoren tegen. Klik hier voor mijn inbreng in eerste termijn.

Dinsdag 13 december 2005

Gisteravond al begonnen en vandaag vervolgd: de financiële beschouwingen, die ook in de Eerste Kamer jaarlijks worden gehouden. Achter de regeringstafel zitten Zalm en Wijn. Zoals gebruikelijk waaiert het debat alle kanten uit. Fractiegenoot Tof Thissen spitst terecht zijn betoog toe op de groeiende armoede in Nederland en het gebrekkige beleid van dit kabinet. Ga voor zijn bijdrage aan dit debat naar: groenlinks.nl>1ekamer>inbreng.

Dinsdag 6 december 2005

Vandaag is het zogenaamde Europadebat: het jaarlijks terugkerende debat over de staat van de Europese Unie met Bot en Nicolaï. Het duurt de hele dag, en ik voer het woord, zodat ik voor weinig andere dingen tijd heb. Alleen een kort interview met Parool-journalist Addie Schulte kon er nog net tussen door. Hij schrijft een artikel over het nieuwe GroenLinks-manifest over sociale zekerheid waar nogal veel over is te doen. Ik ben daar niet in alle opzichte gelukkig mee - en dat weet hij. Zie hier voor mijn bijdrage in het Europadebat.

Vrijdag 3 december 2005

Weer in Azerbeidzjan, deze keer voor één dag, om polshoogte te nemen. Samen met Andi Gross en Andres Herkel, beiden permanent rapporteur voor de Raad van Europa inzake Azerbeidzjan. Hoe serieus worden de vele klachten over het verloop van de verkiezingen  genomen? Hoe kijkt de oppositie aan tegen de ontstane situatie? Zijn de autoriteiten bereid om tegemoet te komen aan gerechtvaardigde kritiek, o.a. door in een aantal kiesdistricten nieuwe verkiezingen te laten houden? Er waren 560 klachten ingediend, waarvan er slechts 20 zijn behandeld. Besloten is dat er in 10 districten nieuwe verkiezingen komen. Keurig verdeeld over 5 oppositie- en 5 pro-regering-kandidaten, die daar nu ten onrechte hebben gewonnen. In zes gevallen is daar gisteren toe besloten door het constitutioneel hof, de dag voor we kwamen.

De klachten die we ook vandaag te horen kregen waren velerlei. Veel politiegeweld tegen een demonstratie afgelopen zaterdag van in oranje geklede demonstranten van de oppositiepartijen: traangas, rubber kogels, staven, speciale honden, veel gewonden, waaronder vrouwen, bejaarden en kinderen. Er is geen vertrouwen meer in democratische hervormingen, de regering is van  kwade wil, de president is de grote, kwade genius, hij geeft de bevelen, hij bepaalt het geweldsgebruik, hij bepaalt in welke districten er opnieuw gestemd gaat worden. Het was beter in de Sovjet-tijd. Deze regering steunt het atoomprogramma van buurland Iran. de politieke islam rukt hier ook op. Het Westen is alleen geïnteresseerd in de olie, niet in democratie   Enzovoorts.

De oppositiepartijen, die meer dan ooit verenigd lijken, kondigen aan niet mee te doen aan nieuwe verkiezingen. Ze gaan naar het Europese Hof en vragen ons de geloofsbrieven niet goed te keuren van nieuwe Azeri delegatie in de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa.

We lunchen bij de Ambassadeur van Noorwegen. Soep, rijst met vlees, sla en toe taart met een bolletje ijs. Prima vent, hij weet de op het eerste oog zo ondoordringbare krochten van de Azerbeidzjaanse politiek goed te doorgronden. Zijn assistente was aanwezig bij de oppositiedemonstratie van afgelopen zaterdag waarbij de politie te snel en te hard ingreep.

's Middags confronteerden we 'de autoriteiten' met de uiteenlopende klachten. Eerst de Kiesraad en daarna het Constitutioneel Hof. Meer dan vijfhonderd klachten, gedetailleerde rapporten over wat mis ging in een reeks van stembureaus: hoe zeer we hen ook er van proberen te  doordringen dat er veel meer dan de door hen uitverkoren stembureaus in aanmerking komen voor nieuwe verkiezingen: ze geven geen krimp. Het zijn door de regerende YAP-partij gestuurde bureaucraten die alleen in naam onafhankelijk zijn. 

Daarna gaan we naar de man die door velen als de machtigste man van Azerbeidzjan wordt gezien. Het hoofd van het bureau van de president, uiteraard een voormalige  ex-communist die al tientallen jaren een centrale positie inneemt, zeker bij de huidige, nogal luie president. We spreken van te voren af dat het een pittig gesprek gaat worden. Ik doe de opening, waarin ik benadruk dat als Azerbeidzjan deel wil gaan uitmaken 'van Eurpopese en Atlantische structuren' zoals dat zo mooi in jargon heet, er nog veel te verbeteren valt. Daarna komen mijn beide collega's Gross en Herkel met kritische opmerkingen over de vele ernstige onregelmatigheden bij het tellen der stemmen en het gewelddadige politieoptreden. Al met al een pittig gesprek. Dat onze gesprekpartners geen krimp geven wordt later nóg begrijpelijker, als duidelijk wordt dat de president diezelfde middag in zijn toespraak tot het zojuist geïnstalleerde parlement opmerkt dat de Raad van Europa méér is dan parlementariërs die Azerbeidzjan kritisch volgen. Dat zij dit doen namens en met instemming van de Raad van Europa liet hij gemakshalve achterwege.

Na dit gesprek spoeden wij ons naar de persconferentie, die zeer druk wordt bezocht. Alle drie geven we een impressie van onze ervaringen: de teleurstellende reacties van de autoriteiten, de besluiten tot herverkiezingen die daags voor ons bezoek zijn genomen, het veel te gewelddadige politieoptreden enz. Vele vragen volgden, o.a. over de houding van Amerikaanse regering; Bush had gezegd dat de verkiezingen enz, terwijl hij over recente verkiezingen in Oekraïene en Georgië, die evenmin vrij en eerlijk verliepen, beduidend negatiever was. Meten met twee maten, ingegeven door oliebelangen zijn daar natuurlijk debet aan, was daarop ons antwoord. Daarna gaan we naar de studio van ANS-TV, voor een interview dat rechtstreeks wordt uitgezonden. 's Nachts vliegen we terug naar Zwitserland (Gross), Estland (Herkel) en ik naar Amsterdam, via Praag. Ik moet daar ruim vijf uur wachten en benut deze tijd door op de vroege zaterdagochtend door een winters, ontwakend centrum te dwalen.

Klik hier voor mijn rapport (in het Engels) over de verkiezingen in Azerbeidzjan, dat op 25 november  2005 door het Standing Committee van de Parlementaire Assemblee van de Raad van Europa is goedgekeurd.