Leo Platvoet

[ Start ] [ Contact ] [ Sitemap ] [Zoeken]

 

Odyssee Reisgidsen

Monarchie & Republiek 

Herman Gorter

GroenLinks

Een Ander Nederland

Gepubliceerde artikelen

Dualisme

Zuidelijke Kaukasus

Dinsdagboek

Eerste Kamer

Raad van Europa

Emancipatiemachine

Stappen door de Nieuwe Stad

PSP

Reisverslagen

BMC

 

 

politieke crisis in Amsterdam

Het wachten was op de wraak van de VVD

 Onderstaand artikel is gepubliceerd in Het Parool van 29 mei 2001

‘GroenLinks loopt in Den Haag ook forse averij op’ kopt het Parool op vrijdag 25 mei na de politieke crisis in Amsterdam, waarbij de beide GroenLinks-wethouders Köhler en Grondel opstapten. Als belangrijkste reden hiervoor worden door de verschillende PvdA-politici uit het Haagse circuit argumenten genoemd als ‘zorgen over de bestuurskracht’, ‘dogmatische houding’ en ‘geen bijdrage aan de vorming van een progressief programma’. Snijden deze argumenten hout? Is het hebben van bestuurskracht een eigenschap van personen of van een politieke partij? In Hilversum en Almere heeft de VVD onlangs voor forse collegecrises gezorgd. In Middelburg is de VVD-burgemeester gedwongen op te stappen omdat hij te royaal declareerde en zijn handen niet van vrouwelijk personeel af kon houden. Is de VVD daarom een partij zonder bestuurskracht? De bestuurskracht van een wethouder wordt bepaald door zaken als vasthoudendheid, dossierkennis, kunnen onderhandelen en politiek inzicht. Wie Köhler heeft zien opereren in de onderhandelingen met het Rijk over de bijdragen aan de Noord-Zuidlijn, waarbij Amsterdam er zeer goed uitsprong, kan hem moeilijk van bestuurszwakte beschuldigen. In de TCA-kwestie hield hij zich aan gemaakte afspraken, legde de verantwoordelijkheid terecht bij landelijke wetgeving en koerste op uitspraken van de rechter. Furieuze aanvallen van de VVD moesten achteraf met excuses worden afgekocht, omdat ze geen grond hadden. Dan de Sociale Dienst, die tussen 1986 en 1998 door PvdA-wethouders langzaam maar zeker de vernieling in is geholpen. Uit mijn eigen ervaring als gemeenteraadslid weet ik hoe de PvdA lippendienst bewees aan het armoedebeleid, maar de PvdA-wethouder weigerde daar werk van te maken. Sinds Köhler in 1998 deze portefeuille overnam is in snel tempo het armoedebeleid van de grond gekomen waarbij langjarige minima eindelijk eens wat meer financiële armslag kregen.

Is Köhler dan een politieke heilige? Natuurlijk niet. In de Taxicrisis had hij best eens een pittige one-liner kunnen afgeven over de criminele geuren die om de top van TCA hangen. Maar zo zit die man niet in elkaar. Een uitspraak doen vanwege het publicitaire effect maakt, in tegenstelling tot bijv. VVD-raadslid Hooijmaijers, geen deel uit van zijn genetisch materiaal. Maar is dat een gebrek aan bestuurskracht?

Is GroenLinks een dogmatische partij? Wie de discussies in deze partij volgt over uiteenlopende zaken als defensiepolitiek, het koningshuis of de WAO kan concluderen dat er sprake is van een zeer open discussieklimaat, waarbij dogmatische stokpaarden nauwelijks worden bereden. Wel zijn er meningsverschillen, en dat is maar goed ook want ‘alleen tegenspraak brengt ons verder’ zo als een oude filosofische wijsheid luidt, die bij de PvdA in de vergetelheid is geraakt. Is het dogmatisch om van de Sociale Dienst te verlangen dat zij de toeleiding van werklozen naar de arbeidsmarkt voor haar rekening neemt? Ja, dat zou het zijn als dat door GroenLinks blind zou zijn gesteld, zonder oog voor de problemen bij de GSD. Maar dat was niet het geval. Ook GroenLinks was voor een met private partners (zoals Randstad) gedeelde uitvoering van deze taak. Waarbij opgemerkt moet worden dat die private partners geen ervaring hebben met een klus van de omvang als deze. En aangezien ik zeker niet het dogma aanhang dat ‘de markt’ alles beter doet dan de overheid, is succes met Randstad c.s. zeker niet verzekerd. Maar waar het wél om ging: PvdA en VVD vonden dat de Sociale Dienst niet de verantwoordelijkheid op zich kon nemen. En terecht dat GroenLinks dat wegschuiven van verantwoordelijkheid niet accepteerde. Zonder diepgaande medewerking van de GSD kan zo’n Randstad natuurlijk geen kant op. En de regie en verantwoordelijkheid van de gemeente kan niet zonder de GSD concreet worden ingevuld. Zelfs het Paarse regeerakkoord geeft GroenLinks daar in gelijk! ‘De sociale diensten kunnen hun reïntegratie-opdracht (bijstandsgerechtigden naar werk leiden, LP) uitvoeren door middel van inkoop van diensten van derden.’ Let wel: de sociale dienst koopt in en is dus opdrachtgever. En nog een mooie uit het regeerakkoord, twee zinnen verderop: ‘Het College van B&W blijft te alle tijden voor de uitvoering verantwoordelijk.’ (blz. 35). Hoezo dogmatisch: GroenLinks dat het Paarse regeerakkoord wil uitvoeren?

Tenslotte nog het argument van PvdA-Tweede Kamerlid Jet Bussemaker dat de crisis in Amsterdam niet een voorbeeld is dat bijdraagt aan de vorming van een progressief programma. Dit is echt politieke geheimtaal. Is een college met de VVD erin progressief te noemen? Een VVD die alleen oog heeft voor (nog) meer auto’s in de stad, bouw van dure vrije sectorwoningen en een belastingpolitiek die vooral de hoge inkomens moet gerieven? Is het progressief om er voor te pleiten dat overheidstaken, regie en verantwoordelijkheid wordt overgeheveld naar private partijen? Moet de commercie het publieke domein gaat domineren, terwijl juist dat één van de kritiekpunten op Paars was van Bussemaker in een artikel in de Volkskrant van 21 mei jl.

Een crisis komt nooit alleen. En in de politiek wordt nooit iets vergeten. De nederlaag die de VVD in de Taxi-crisis leed moest gewroken worden. Het wachten was slechts op het moment dat de VVD de PvdA zou meekrijgen in haar obsessie om GroenLinks te wippen. Dat de PvdA zich daarvoor heeft laten gebruiken is slecht voor Amsterdam, dat een overwegend groen en progressief electoraat heeft. De gelijkenis met de landelijke politiek tekent zich af. Bij de landelijke en gemeentelijke verkiezingen in 2002 krijgt de stemmer op de PvdA er de VVD automatisch bij.

Leo Platvoet